Hoe ook een ervaren TPRS-docente zich opgejaagd kan voelen door examendruk en teruggefloten werd door haar cursisten...
Afgelopen week kreeg ik feedback van mijn cursisten. Heel interessante feedback. Feedback waaruit tot mijn schrik bleek dat ik mijn eigen normen ook niet altijd naleef.
Hoe het begon: ruim een jaar geleden startte ik met een groepje van vier cursisten; twee collega's en een stelletje, die Nederlands wilden leren. Ik gaf ze les met TPRS en slaagde erin om het vocabulaire heel beperkt te houden, heel veel te herhalen en, mede dankzij de creativiteit van mijn cursisten, leuke en grappige verhaaltjes te laten ontstaan.
Het waren geweldige lessen en na iedere les wandelden de cursisten al Nederlands pratend en grapjes makend de deur uit. Ze vertelden dat ze ook op hun werk (de collega's) en thuis (het stelletje) doorgingen met de dingen die we in de les hadden gedaan. Al met al een groot succes.
Totdat mijn cursisten op een dag lieten weten dat ze het inburgeringsexamen wilden gaan doen. Van het ene op het andere moment voelde ik me niet meer vrij om voluit te TPRS-en, omdat de enorme hoeveelheid stof die ze voor het examen moesten kennen, in mijn nek hijgde. En dus werd ik nerveus en probeerde ik in de lessen allerlei extra woorden in te voegen, zodat ze die 'alvast een keer gehoord hadden' als ze thuis de teksten moesten lezen ter voorbereiding op het examen. Ik wist dat ik te veel tegelijkertijd wilde, maar had ook het idee dat het nog steeds wel redelijk goed ging.
En toen kreeg ik de feedback: "We hebben het gevoel dat we in het begin heel veel geleerd hebben. Elke keer als we uit de les kwamen bleven we tegen elkaar praten en bleven we de taal en het verhaal steeds maar in ons hoofd nog horen. En nu lijkt het alsof we niks meer bijleren, of heel weinig, terwijl we juist zoveel doen. Maar het zijn zoveel woorden dat er eigenlijk niks van blijft hangen."
Dus ja, ondanks mijn overtuiging dat langzaam gaan, vocabulaire beperken en heel erg veel herhaling de sleutels tot een succesvolle taalverwerving zijn, laat ik me ook nog wel intimideren door de dreiging van een naderend examen. Met mijn cursisten heb ik afgesproken dat we ons in de les weer gaan beperken tot het allerbelangrijkste, zodat ze een super stevige basis hebben waaraan ze alle extra woorden die ze thuis moeten leren, kunnen ophangen.
Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen met dit soort situaties. Iedere docent heeft ermee te maken en ik besef dat het steeds weer een lastige keuze is die je moet maken. Voor mijzelf is het nu wel duidelijk dat ik niet meer van het TPRS-pad wil afwijken, maar hoe zit dat bij jullie?
Angela Napolowski
Comentarios